”Duke Mathurin de Lamartine congratulates His Majesty King Alexander de Bois and Her Majesty Queen Elizan de Bois with their recent and joyful matrimony and hereby cordially invites His Majesty King Alexander de Bois and Her Majesty Queen Elizan de Bois to celebrate at his estate, Fourilles” .
De uitnodiging was ongeveer een maand nadat alles was gebeurd gearriveerd. Het was niet de eerste die ze kregen, en waarschijnlijk niet de laatste. De meesten werden netjes beantwoord, met een dankwoord voor de uitnodiging. Maar ze zouden er nooit heen gaan. Helaas viel deze uitnodiging in een andere categorie. De familie Lamartine was een van de oudste en rijkste familie die op dit moment bestonden in Athea. Dit zorgde ervoor dat ze enorm veel invloed konden uitoefenen, wat zelfs de King and Queen zou kunnen raken. Voor de uitnodiging bedanken en deze vervolgens afwimpelen was er dus helaas niet bij.
In plaats daarvan werd het hele paleis op zijn kop gezet en alle eigendommen ingepakt om vervolgens met een stoet van bediendes, het halve hof, genoeg soldaten om een kleine oorlog te beginnen en uiteindelijk de King and Queen zelf richting het landgoed te vertrekken. De reis verliep langzaam, en er was weinig materiaal om jezelf te vermaken.
Desondanks, was Elizan nooit naar deze kant van het land gereisd en was ze nieuwsgierig naar het landschap. Het afgelopen half uur had ze uit het raam gekeken, hopend dat dit de tijd sneller kon laten gaan. Helaas viel dit iets meer tegen dan verwacht, waardoor ze haar blik terug liet glijden tot in de koets. Haar oog viel op Alexander, haar man. Iets wat haar nog redelijk vreemd klonk. “Have you ever been to this estate before, your Majesty?” Ze besloot in een opwelling dat ze er maar het beste van moest maken, zelfs als dat zou betekenen dat ze door het stof zou moeten gaan voor diegene die tegenover haar zat.
De uitnodiging was ongeveer een maand nadat alles was gebeurd gearriveerd. Het was niet de eerste die ze kregen, en waarschijnlijk niet de laatste. De meesten werden netjes beantwoord, met een dankwoord voor de uitnodiging. Maar ze zouden er nooit heen gaan. Helaas viel deze uitnodiging in een andere categorie. De familie Lamartine was een van de oudste en rijkste familie die op dit moment bestonden in Athea. Dit zorgde ervoor dat ze enorm veel invloed konden uitoefenen, wat zelfs de King and Queen zou kunnen raken. Voor de uitnodiging bedanken en deze vervolgens afwimpelen was er dus helaas niet bij.
In plaats daarvan werd het hele paleis op zijn kop gezet en alle eigendommen ingepakt om vervolgens met een stoet van bediendes, het halve hof, genoeg soldaten om een kleine oorlog te beginnen en uiteindelijk de King and Queen zelf richting het landgoed te vertrekken. De reis verliep langzaam, en er was weinig materiaal om jezelf te vermaken.
Desondanks, was Elizan nooit naar deze kant van het land gereisd en was ze nieuwsgierig naar het landschap. Het afgelopen half uur had ze uit het raam gekeken, hopend dat dit de tijd sneller kon laten gaan. Helaas viel dit iets meer tegen dan verwacht, waardoor ze haar blik terug liet glijden tot in de koets. Haar oog viel op Alexander, haar man. Iets wat haar nog redelijk vreemd klonk. “Have you ever been to this estate before, your Majesty?” Ze besloot in een opwelling dat ze er maar het beste van moest maken, zelfs als dat zou betekenen dat ze door het stof zou moeten gaan voor diegene die tegenover haar zat.