Royal Mess
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Royal Mess


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Shared interest

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Shared interest  Empty Shared interest za maa 19, 2016 12:49 am

Jana

Jana

Ze had haar peuk amper opgestoken en ze had al drie bewakers op haar rug. Of verplegers, of hoe je ze ook wilde noemen. Personeelsleden, dat waren ze in ieder geval. Na welgeteld één trek voelde ze direct drie paar ogen op haar gericht. De eigenaar van het paar dat ze vanuit haar ooghoek kon zien, bewoog zich direct los uit zijn comfortabele plekje in de steriel witte hoek van de openbare ruimte en stapte op haar af. Zonder haar hoofd te bewegen, liet ze haar ogen door de ruimte glijden, op zoek naar de andere verzorgers, om te controleren of zij ook op haar afstapten. Zoals ze al vermoedde, bleven zij, na een blik uitgewisseld te hebben met de man die haar kant op kwam banjeren, rustig op hun plekje staan om de andere gekken in de gaten te houden. Haar in wit gehulde grote vriend zou dit wel regelen, zij hoefden geen moeite te doen want hij zou haar wel eens even vertellen wat wel en niet mocht. Jana, die haar sigaret tussen duim en wijsvinger hield, stak deze in haar mond en leunde achterover in de stoel terwijl ze de rook inhaleerde. Met het ding nog tussen haar lippen keek ze geïrriteerd op naar de man die haar inmiddels had bereikt. Met doordringende ogen keek hij haar aan. In plaats van op te geven of zich te verontschuldigen, participeerde Jana met liefde in het wedstrijdje dat hij schijnbaar wilde aangaan. Met een frons op haar voorhoofd bleef ze hem terug aankijken. Net voordat de tijd die hun oogcontact voor de man vernederend zou worden gezien zijn autoritaire blik schijnbaar maar weinig effect had op het kortharige meisje, scheurde hij zijn ogen los van die van haar en richtte hij ze op de brandende peuk, die ze inmiddels weer tussen haar lippen vandaan had genomen. "Hoe vaak ga je dat nog proberen?" vroeg hij haar op een toon die liet doorschemeren dat hij niet bijzonder gesteld was op Jana en nog maar heel weinig van haar zou pikken. Het meisje, op haar beurt, bleef hem aankijken, ging iets verzitten en blies langzaam haar rook uit richting de man vooraleer ze antwoord gaf. Of wel, antwoord. "Wat?" klonk het vlak. Ze bracht de sigaret nogmaals naar haar lippen om een trek te nemen. Maar schijnbaar was dat de druppel, want halverwege haar beweging graaide de man in het witte pak de sigaret tussen haar vingers vandaan. "Dít!" zei hij op boze toon, waarschijnlijk in de hoop intimiderend te klinken en iets van een statement te maken. Hij hield haar de sigaret voor, zo dicht op haar gezicht dat ze iets scheel keek toen ze wilde kijken naar het smeulende ding. Om aan te tonen dat het haar maar weinig deed, liet ze op spottende wijze haar adem via haar neus ontsnappen. Hierop gooide de man gefrustreerd de peuk op de grond om hem uit te trappen. Met die boze frons nog altijd op haar gezicht keek ze van de peuk die door de man zijn witte schoenen vertrapt werd, op naar de man in kwestie die hiermee bezig was en van hem naar de twee andere vlekkeloze mannen in de ruimte. Van beiden ontving ze een waarschuwende blik als antwoord, beiden waren klaar om in actie te komen wanneer dit nodig was. En het was ook wel weer eens tijd, niet? Ze was hier niet om het hun zo makkelijk mogelijk te maken tijdens de werkuren. Dat zou een uitermate vreemd iets zijn om van Jana te vragen.

Toen haar blik weer op de sigarettendief landde, zag ze hoe de blik in zijn ogen veranderde. Waarschijnlijk zag hij wat er ging komen, want het leek alsof er een soort knop in hem omging. Eerst leek er een soort vermoeide zucht door hem heen te gaan, een 'daar gaan we weer'. Vervolgens vermande hij zich, maakte hij zich groot. Jana vermoedde dat hij misschien in een vorig, beter leven bewaker was geweest van iemand anders dan een stel losgeslagen gekken. Hij was breed, had de houding van iemand die best wist wat hij deed. En hij had genoeg van Jana haar gezeik. Was dat niet enig? Op het moment dat zij overeind kwam, waarmee ze haar stoel een stuk achteruit schoof, opende ze vast haar mond om van wal te steken. "Wie de fuck denk je dat je bent?!" schreeuwde ze, terwijl ze al naar voren schoot en uithaalde. Ze was niet eens echt boos om die peuk. Die hele peuk kon haar gestolen worden, ze had er nog genoeg in haar pakje zitten. Nee, het was de man zelf, die zo walgelijk rond paradeerde, alsof hij persoonlijk het Lawrence bestuurde met zijn weinig intimiderende witte leger. Het feit dat hij altijd een probleem met haar had en er altijd voor koos om haar persoonlijk aan te pakken. Natuurlijk, ze lokte het uit, koos er zelf voor, probeerde hem dwars te zitten waar dit maar kon, maar wat maakte dat nou uit? Het feit dat ze constant aan het provoceren was, deed niet af aan haar woede en woedend, dat was ze. Want ze zat hier, omringd door de labiele laag van de samenleving, voor onbepaalde tijd, maar waarschijnlijk voor eeuwig. Was dat geen godverdomme prachtig vooruitzicht?

De man ving haar uithaal op, pakte haar bij de pols en wilde deze op haar rug draaien, maar voor hij hier de kans toe kreeg, trok ze zich los, gepaard met een luide, "Blijf van me af, fucker!" Jana was zich volledig bewust van hoe dubbel haar gedrag was, maar wat maakte het haar uit? Ze zat al op het dieptepunt, lager kon ze niet zinken, dus het enige wat haar te doen stond was deze hel iets grappiger maken dan hij was, door problemen te zoeken dus. Opnieuw haalde ze uit naar de man. Op het moment dat ze zijn kant uit vloog, voelde ze hoe armen zich strak rond haar middel sloegen en haar achteruit trokken. Ah fijn, dus de andere verplegers hadden toch maar gekozen om te helpen. Direct begon ze met het wild slaan van haar armen, het schreeuwen van meerdere, zacht gezegd onvriendelijke verwensingen en het trappen van haar benen. Voor zover ze kon bijhouden, raakte ze de man die haar in zijn greep hield een paar keer, maar gezien de manier waarop hij achter haar stond en hoe stevig hij haar vasthield, waren het geen bijzonder harde klappen. De twee overige mannen snelden al snel toe om Jana haar vrije armen beet te pakken. Nu alleen nog haar benen vrij waren, was het natuurlijk vanzelfsprekend dat ze wild begon met springen, trappen, moeilijk doen. Haar benen waren overal waar ze dacht iets of iemand om te kunnen trappen, iets of iemand te kunnen slopen of bezeren. Gezamenlijk werkten ze haar de zaal uit, begeleid door Jana haar geschreeuw over dat ze haar los moesten laten en wat voor een walgelijke, verraderlijke wezens het wel niet waren.

Synchroon duwden ze haar het gebouw uit, de tuinen in. Jana draaide zich woedend om, bereid om hun zaakjes af te rukken of zodanig te beschadigen dat ze er toch niks meer mee zouden kunnen doen, maar voordat ze ze ook maar aan kon raken, gooiden ze de deur dicht. Jana landde tegen de muur, schreeuwde, keek met een vuurspuwende blik naar de drie mannen die nu weer arrogant neerkeken op de kortharige wervelstorm van seksuele frustratie en pure ziekte. Nogmaals schreeuwde ze, waarna ze hard tegen de deur trapte, zoals ze in GTA zo vaak op auto's en mensen in had getrapt. Vervolgens draaide ze zich met een ruk weg van de deur, tastte ze in haar zak naar haar pakje peuken en stak ze, met  nog altijd die woedende frons op haar gezicht, haar peuk op terwijl ze in hoog tempo van de deuren weg begon te lopen, richting de tuinen.

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum