Naam:
Asher Greene
Leeftijd:
24
Probleem
Chronic insomnia
Asher heeft vrij ernstige slaapproblemen. Hij heeft moeite om in slaap te komen en slaapt zelden langer dan een paar uurtjes. Door gebrek aan REM tijdens slaap is hij rusteloos en emotioneel niet bepaald stabiel. Hij is dus meestal niet helder en erg makkelijk om te laten schrikken. Hij ziet er dan ook erg moe uit, wat hij natuurlijk ook is. Het liefst zou hij gewoon slapen, maar dat kan hij niet. Dus ondanks het feit dat hij zich altijd moe voelt, kan hij er niks aan doen. Hij kan dagen gaan zonder slaap gaan, ook al wil hij het wel. Hoe graag hij het ook wil en hoe meer hij zich over slaap zorgen maakt, hoe erger het eigenlijk wordt. Zo krijgt hij last van anticipatory anxiety wanneer hij probeert te slapen, wat de effecten van zijn insomnia enkel erger maakt dan ze gewoonlijk al zijn. Tevens verstoort een gebrek aan slaap zijn gedachteproces, waardoor hij zich moeilijk kan concentreren en tevens last krijgt van hallucinaties. Een effect dat versterkt wordt door zijn schizofrenie.
Night terrors
Een typische episode begint ongeveer anderhalf uur nadat hij in slaap is gevallen. Het begint met snelle hartkloppingen en ademhaling en overmatig zweten. Later lijkt hij wakker te worden. Gedesoriënteerd en verward schiet hij overeind. Tijdens deze momenten kan hij schreeuwen, wild om zich heen slaan of weg proberen te rennen. Meestal duren deze momenten ongeveer een tot twee minuten, maar soms kunnen ze ook een half uur duren voor hij weer ontspant en verder slaapt. Op zulke momenten reageert hij niet op invloeden van buitenaf en deze momenten kan hij zich achteraf ook niet herinneren. Soms kan hij zich een stuk droom herroepen van het moment, maar meestal weet hij achteraf niets. In het instituut wordt hij meestal aan zijn bed vastgebonden, maar wanneer dit niet gebeurt kan hij zichzelf of een ander pijn doen. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij uit een raam is gesprongen.
Zijn episodes zijn meestal te herkennen aan:
Rechtop in bed zitten
Schreeuwen of roepen
Slaan of schoppen
Zweten, haastig ademhalen en een snelle hartslag hebben
Moeilijk te wekken zijn en verward zijn wanneer hij wel wakker wordt
Met open ogen voor zich uit staren
Weglopen/wegrennen
Anderen aanvallen
Schizophrenia
Asher heeft voornamelijk last van hallucinaties. Hij kan dingen ruiken, zien, voelen en horen die er niet zijn. Zo ziet hij bijvoorbeeld dingen die anderen niet zien en hoort hij stemmen in zijn hoofd. Het zijn zelden dezelfde stemmen, maar soms zijn er stemmen die wel af en toe terugkomen die conversaties met elkaar houden in zijn hoofd. Soms beledigen hem en leveren ze commentaar op zijn acties. Op andere momenten helpen ze hem echter, want hé, zolang hij leeft, leven zij ook nog. Dus er zijn wel degelijk verschijningen die hem niets aan willen doen, maar een groot deel ervan doet zijn best om hem angst aan te jagen, te verwarren of op andere manieren lastig te vallen. Hij gelooft dan ook meestal dat de dingen die hij ziet kwade intenties hebben. Het grootste deel van het conflict speelt zich af in zijn hoofd. Soms loopt hij rond in eindeloze cirkels, zit hij stil zonder enig teken van leven te laten zien of voert hij acties uit die hij meerdere keren doet zonder het zelf door te hebben. Of hij nu eindeloos op het knopje van de lift drukt of een streepje weg gumt op een stuk papier dat allang aan stukken gegumd is. Wanneer hij dingen ziet of hoort, is het moeilijk om een gesprek met hem aan te knopen. Hoewel hij sowieso al erg moeilijk is om te begrijpen met gedesorganiseerde zinnen en woorden, is het op zulke momenten nog erger. Hij heeft moeite om zijn gedachten te organiseren, en zal meestal afwezig lijken, waardoor zijn zinnen en woorden door de war staan en eigenlijk niet kloppen. Daarbij is het moeilijk om een antwoord uit hem te halen. Soms lijkt hij je niet eens te horen, of luistert hij maar half, hij heeft namelijk moeite met concentratie. Andere keren wil hij gewoon geen antwoord prijsgeven. Wanneer hij wel antwoordt, kan hij echter erg vlak klinken, alsof hij geen emoties heeft. Tevens laat hij deze emoties ook niet zien. Hij laat ook geen motivatie zien om een gesprek aan te knopen, wanneer een gesprek klaar lijkt te zijn, zal hij geen woorden toevoegen om het interessant te houden. Hij heeft tevens moeite met de basis bezigheden in het leven. Soms slaapt hij niet, al komt dat tevens door zijn insomnia. Maar soms vergeet hij ook te eten, zich te wassen of om iets anders aan zijn verschijnen te doen. Erg gezond leeft hij niet. Hij heeft er geen motivatie voor, of heeft er gewoon moeite mee. Hoewel hij dus een rooster nodig zou hebben, kan hij die ook niet opvolgen. Soms begint hij er niet eens aan, op andere momenten kan hij na een tijdje het schema niet meer volgen. Hij is ook erg vergeetachtig. Dus wanneer hij niet moeite heeft met het aanhouden van een schema, zou het ook best wel eens zo kunnen zijn dat hij het hele ding is vergeten. Hij is niet goed in het onthouden van dingen of ergens zijn aandacht bij houden. Dit geldt ook voor het maken van beslissingen.
Catatonia
Als gevolg, of eigenlijk symptoom van zijn schizofrenie, kan Asher soms in een afwezige staat lijken. Op deze momenten lijkt zijn motoriek vrijwel uitgeschakeld te zijn en reageert hij nergens op, behalve op basis stimuli als pijn. In deze staat spreekt hij niet, lijkt hij bij bewustzijn te zijn en kunnen zijn ogen dingen in de omgeving volgen. Soms kan hij ook alle pogingen om hem in beweging te krijgen tegenwerken. Op andere momenten kan hij erg hyperactief zijn, maar kunnen zijn bewegingen geen doel hebben. Ook op deze momenten is hij moeilijk te bereiken en is het zelfs gevaarlijk om in zijn buurt te zijn als hij ook nog aan waangedachten en hallucinaties lijdt.
Uiterlijk:
Asher is een vrij lange jongeman met donker haar en vrijwel zwarte ogen. Hij is erg bleek door gebrek aan zonlicht en ziet er vrij onverzorgd uit. Zijn haar is altijd warrig en zou allang op zijn schouders staan als hij niet door het instituut zelf geknipt werd. Daarbij heeft hij meestal een lichte stoppelbaard op zijn kaak staan aangezien hij zich niet elke dag scheert. Wat nog wel het meest opvalt is dat hij altijd donkere kringen onder zijn ogen heeft. Hij heeft slaapproblemen, waardoor die donkere kringen zo duidelijk zichtbaar zijn. Verder is hij vrij mager, aangezien hij regelmatig vergeet te eten en slecht voor zichzelf zorgt. Hoewel hij gedwongen aan sport doet, bouwt hij niet enorm veel spiermassa op
Karakter:
Veel van zijn karakter schemert eigenlijk niet door. Als er iets doorschemert, komt dat omdat zijn problemen het alleen maar versterken. Hij is erg fantasierijk, dromerig, mentaal afwezig, antisocial, creatief, noem het maar.
Geschiedenis:
Asher leek als kind best normaal te zijn, of dat vonden zijn ouders tenminste. Hij had gewoon een overactieve fantasie. Wanneer hij zei dat er een schim in de hoek van zijn kamer stond, dachten ze gewoon dat hij dingen bedacht. Of wanneer hij stemmen hoorde in zijn hoofd, toen beweerden ze gewoon dat hij onzichtbare vriendjes had, dat had ieder kind toch wel op een bepaald moment in zijn leven? Asher had er in ieder geval heel veel. En ook een aantal die hem dingen vertelden die kinderen van zijn leeftijd meestal niet van hun onzichtbare vriendjes te horen kregen. Normale onzichtbare vriendjes wilden met je op avontuur gaan in de tuin. Ashers onzichtbare vriendjes vertelden hem dat hij zich moest verstoppen of dat hij weg moest rennen voor de monsters die achter hem aan zouden komen. Als hij het niet deed, zag hij ze. Hij kon zien hoe ze hem achtervolgden. Op school tekende hij ze wel eens. Wanneer meesters en juffen vroegen om iets te tekenen, tekende hij ze. Dit was een van de keren waarbij de alarmbellen gingen rinkelen bij ouders en leraren. Zijn eigen ouders zeiden echter dat hij gewoon heel veel fantasie had, of dat hij een nachtje laat tv had gekeken met zijn vader. Want er kon toch niets mis zijn met hun zoontje?
Het was al vrij alarmerend dat Asher geen vrienden kon maken en eigenlijk nooit goed uit zijn woorden kon komen. Of dit nu op papier of in de klas was, de meeste klasgenoten begrepen hem niet. Soms begon hij uit het niets over iets wat allang gepasseerd was in een gesprek, of leek hij ineens niets te horen en staarde hij angstig uit het raam. Op een dag was het zelfs zo erg dat hij was weggerend uit het lokaal en pas ophield toen hij bijna onder een auto kwam te liggen en een lerares hem van de straat trok. Vanaf toen eisten de docenten praktisch dat zijn ouders hem lieten testen bij een psycholoog. Natuurlijk dachten zijn ouders nog steeds dat hij gewoon heel fantasierijk en impulsief was, maar zijn schoolprestaties gingen er flink op achteruit, hij had geen vrienden en hij was zelfs te bang om te slapen. Misschien was het toch wel een goed idee om enkele gesprekken in te plannen.
De psycholoog verwees hem vervolgens weer door naar iemand anders en diegene schreef hem weer medicatie toe. Meestal vergat hij het gewoon en bleef het zo erg als het was, maar soms hielp het ook en leek hij gewoon naar school te kunnen. Toen het overdag echter goed leek te gaan, kwamen er nachtelijke problemen. ’s Nachts kon hij nauwelijks slapen, hij was altijd laat wakker, soms ging hij hele dagen zonder slaap. Ook daar kreeg hij weer pillen voor.
Weer leek het goed te gaan, tot hij op een nacht plotseling schreeuwend wakker werd en wild om zich heen begon te slaan toen zijn vader hem gerust wilde stellen. Een moment later lag hij weer rustig te slapen, zonder dat zijn ouders een idee hadden van wat er zojuist was gebeurd. Enkele tijd later wisten ze wat het was. Het was nog maar een keer gebeurd, dus het was niet zo heel erg. Het gebeurde echter steeds vaker. Soms schreeuwend, soms geruisloos. Soms viel hij zijn kussens aan, soms zijn vader, soms viel hij van de trap, soms sprong hij uit het raam. Op gegeven moment konden zijn ouders er niet meer tegen, zijn hele familie werd gek van hem. Alle aandacht ging naar hem, dus zijn broertjes en zusjes hadden een hekel hieraan. Zijn ouders konden geen nacht meer goed slapen en draaiden ook nog net niet door. En hem aan zijn bed vastbinden hielp ook niet veel langer meer. Hoe ouder hij werd, hoe sterker. Soms trok hij zichzelf in zijn slaap los om op zijn deur te slaan, smekend voor iemand om hem eruit te laten, of brak hij het raam en liet hij zich in de bosjes vallen.
Op zijn veertiende emigreerde de familie van Nashville, Tennessee naar Dover. Zijn ouders hadden altijd al de droom gehad om in Engeland te wonen. Hoewel hij geen vrienden had in Nashville, werden de symptomen nog erger in dit nieuwe land. Zijn bekende omgeving was compleet verdwenen, hij had geen kennissen, geen consistentie meer. De mensen in zijn omgeving in Tennessee waren al bekend met zijn problemen, een deel van de mensen was met hem opgegroeid. In Dover kende hij echter niemand, en niemand was erg accepterend als het op zijn mentale staat kwam.
Uiteindelijk hebben zijn ouders hem in het Lawrence gezet, ze wisten niet meer wat ze met hem moesten doen, dus dit was hun enige optie. Inmiddels zit hij al 8 jaren in het instituut en wordt hij af en toe bezocht door zijn familie, die hem iets meer lijken te kunnen tolereren nu hij ze niet meer wakker schreeuwt. Hij denkt zelf echter dat ze hem langzamerhand vergeten, aangezien hun bezoeken steeds minder frequent worden.
Familie:
Asher heeft zijn hele familie nog, ook al hebben ze een tijd lang een hekel aan hem gehad aangezien zijn problemen een beetje het leven van zijn familie overnamen. Hij heeft natuurlijk een stel ouders, die eindelijk niet meer ontkennen dat er iets mis is met hun zoon. Maar ook een oudere broer en een jonger broertje en zusje. De oudere broer viel hem meestal lastig, noemde hem gestoord voor de rest van de wereld het ook maar doorhad. De rest viel later in met de woorden van de oudste, toen hij voor auto's en uit ramen sprong. Natuurlijk was het helemaal per ongeluk, maar het werd niet genegeerd. Hij heeft tegenwoordig een betere band met ze, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ze hem maar een paar keer per jaar hoeven te zien en geen huis meer met hem hoeven te delen.
Relaties:
Asher heeft eigenlijk behoorlijk weinig relaties, eigenlijk heeft hij er geen. Hij is niet bepaald sociaal, daarbij vinden anderen hem meestal een beetje eng of raar of minderwaardig of wat ze ook maar vinden. Hij zit meestal in zijn eigen wereldje, dus zelf zoekt hij eigenlijk ook geen contact met anderen. Meestal is hij te druk bezig met zichzelf en de dingen die hij ziet en hoort om zich nog bezig te houden met anderen. Het is al een wonder als hij een gesprek begint of voortzet, dus een relatie zit er niet echt in.
Asher Greene
Leeftijd:
24
Probleem
Chronic insomnia
Asher heeft vrij ernstige slaapproblemen. Hij heeft moeite om in slaap te komen en slaapt zelden langer dan een paar uurtjes. Door gebrek aan REM tijdens slaap is hij rusteloos en emotioneel niet bepaald stabiel. Hij is dus meestal niet helder en erg makkelijk om te laten schrikken. Hij ziet er dan ook erg moe uit, wat hij natuurlijk ook is. Het liefst zou hij gewoon slapen, maar dat kan hij niet. Dus ondanks het feit dat hij zich altijd moe voelt, kan hij er niks aan doen. Hij kan dagen gaan zonder slaap gaan, ook al wil hij het wel. Hoe graag hij het ook wil en hoe meer hij zich over slaap zorgen maakt, hoe erger het eigenlijk wordt. Zo krijgt hij last van anticipatory anxiety wanneer hij probeert te slapen, wat de effecten van zijn insomnia enkel erger maakt dan ze gewoonlijk al zijn. Tevens verstoort een gebrek aan slaap zijn gedachteproces, waardoor hij zich moeilijk kan concentreren en tevens last krijgt van hallucinaties. Een effect dat versterkt wordt door zijn schizofrenie.
Night terrors
Een typische episode begint ongeveer anderhalf uur nadat hij in slaap is gevallen. Het begint met snelle hartkloppingen en ademhaling en overmatig zweten. Later lijkt hij wakker te worden. Gedesoriënteerd en verward schiet hij overeind. Tijdens deze momenten kan hij schreeuwen, wild om zich heen slaan of weg proberen te rennen. Meestal duren deze momenten ongeveer een tot twee minuten, maar soms kunnen ze ook een half uur duren voor hij weer ontspant en verder slaapt. Op zulke momenten reageert hij niet op invloeden van buitenaf en deze momenten kan hij zich achteraf ook niet herinneren. Soms kan hij zich een stuk droom herroepen van het moment, maar meestal weet hij achteraf niets. In het instituut wordt hij meestal aan zijn bed vastgebonden, maar wanneer dit niet gebeurt kan hij zichzelf of een ander pijn doen. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij uit een raam is gesprongen.
Zijn episodes zijn meestal te herkennen aan:
Rechtop in bed zitten
Schreeuwen of roepen
Slaan of schoppen
Zweten, haastig ademhalen en een snelle hartslag hebben
Moeilijk te wekken zijn en verward zijn wanneer hij wel wakker wordt
Met open ogen voor zich uit staren
Weglopen/wegrennen
Anderen aanvallen
Schizophrenia
Asher heeft voornamelijk last van hallucinaties. Hij kan dingen ruiken, zien, voelen en horen die er niet zijn. Zo ziet hij bijvoorbeeld dingen die anderen niet zien en hoort hij stemmen in zijn hoofd. Het zijn zelden dezelfde stemmen, maar soms zijn er stemmen die wel af en toe terugkomen die conversaties met elkaar houden in zijn hoofd. Soms beledigen hem en leveren ze commentaar op zijn acties. Op andere momenten helpen ze hem echter, want hé, zolang hij leeft, leven zij ook nog. Dus er zijn wel degelijk verschijningen die hem niets aan willen doen, maar een groot deel ervan doet zijn best om hem angst aan te jagen, te verwarren of op andere manieren lastig te vallen. Hij gelooft dan ook meestal dat de dingen die hij ziet kwade intenties hebben. Het grootste deel van het conflict speelt zich af in zijn hoofd. Soms loopt hij rond in eindeloze cirkels, zit hij stil zonder enig teken van leven te laten zien of voert hij acties uit die hij meerdere keren doet zonder het zelf door te hebben. Of hij nu eindeloos op het knopje van de lift drukt of een streepje weg gumt op een stuk papier dat allang aan stukken gegumd is. Wanneer hij dingen ziet of hoort, is het moeilijk om een gesprek met hem aan te knopen. Hoewel hij sowieso al erg moeilijk is om te begrijpen met gedesorganiseerde zinnen en woorden, is het op zulke momenten nog erger. Hij heeft moeite om zijn gedachten te organiseren, en zal meestal afwezig lijken, waardoor zijn zinnen en woorden door de war staan en eigenlijk niet kloppen. Daarbij is het moeilijk om een antwoord uit hem te halen. Soms lijkt hij je niet eens te horen, of luistert hij maar half, hij heeft namelijk moeite met concentratie. Andere keren wil hij gewoon geen antwoord prijsgeven. Wanneer hij wel antwoordt, kan hij echter erg vlak klinken, alsof hij geen emoties heeft. Tevens laat hij deze emoties ook niet zien. Hij laat ook geen motivatie zien om een gesprek aan te knopen, wanneer een gesprek klaar lijkt te zijn, zal hij geen woorden toevoegen om het interessant te houden. Hij heeft tevens moeite met de basis bezigheden in het leven. Soms slaapt hij niet, al komt dat tevens door zijn insomnia. Maar soms vergeet hij ook te eten, zich te wassen of om iets anders aan zijn verschijnen te doen. Erg gezond leeft hij niet. Hij heeft er geen motivatie voor, of heeft er gewoon moeite mee. Hoewel hij dus een rooster nodig zou hebben, kan hij die ook niet opvolgen. Soms begint hij er niet eens aan, op andere momenten kan hij na een tijdje het schema niet meer volgen. Hij is ook erg vergeetachtig. Dus wanneer hij niet moeite heeft met het aanhouden van een schema, zou het ook best wel eens zo kunnen zijn dat hij het hele ding is vergeten. Hij is niet goed in het onthouden van dingen of ergens zijn aandacht bij houden. Dit geldt ook voor het maken van beslissingen.
Catatonia
Als gevolg, of eigenlijk symptoom van zijn schizofrenie, kan Asher soms in een afwezige staat lijken. Op deze momenten lijkt zijn motoriek vrijwel uitgeschakeld te zijn en reageert hij nergens op, behalve op basis stimuli als pijn. In deze staat spreekt hij niet, lijkt hij bij bewustzijn te zijn en kunnen zijn ogen dingen in de omgeving volgen. Soms kan hij ook alle pogingen om hem in beweging te krijgen tegenwerken. Op andere momenten kan hij erg hyperactief zijn, maar kunnen zijn bewegingen geen doel hebben. Ook op deze momenten is hij moeilijk te bereiken en is het zelfs gevaarlijk om in zijn buurt te zijn als hij ook nog aan waangedachten en hallucinaties lijdt.
Uiterlijk:
Asher is een vrij lange jongeman met donker haar en vrijwel zwarte ogen. Hij is erg bleek door gebrek aan zonlicht en ziet er vrij onverzorgd uit. Zijn haar is altijd warrig en zou allang op zijn schouders staan als hij niet door het instituut zelf geknipt werd. Daarbij heeft hij meestal een lichte stoppelbaard op zijn kaak staan aangezien hij zich niet elke dag scheert. Wat nog wel het meest opvalt is dat hij altijd donkere kringen onder zijn ogen heeft. Hij heeft slaapproblemen, waardoor die donkere kringen zo duidelijk zichtbaar zijn. Verder is hij vrij mager, aangezien hij regelmatig vergeet te eten en slecht voor zichzelf zorgt. Hoewel hij gedwongen aan sport doet, bouwt hij niet enorm veel spiermassa op
Karakter:
Veel van zijn karakter schemert eigenlijk niet door. Als er iets doorschemert, komt dat omdat zijn problemen het alleen maar versterken. Hij is erg fantasierijk, dromerig, mentaal afwezig, antisocial, creatief, noem het maar.
Geschiedenis:
Asher leek als kind best normaal te zijn, of dat vonden zijn ouders tenminste. Hij had gewoon een overactieve fantasie. Wanneer hij zei dat er een schim in de hoek van zijn kamer stond, dachten ze gewoon dat hij dingen bedacht. Of wanneer hij stemmen hoorde in zijn hoofd, toen beweerden ze gewoon dat hij onzichtbare vriendjes had, dat had ieder kind toch wel op een bepaald moment in zijn leven? Asher had er in ieder geval heel veel. En ook een aantal die hem dingen vertelden die kinderen van zijn leeftijd meestal niet van hun onzichtbare vriendjes te horen kregen. Normale onzichtbare vriendjes wilden met je op avontuur gaan in de tuin. Ashers onzichtbare vriendjes vertelden hem dat hij zich moest verstoppen of dat hij weg moest rennen voor de monsters die achter hem aan zouden komen. Als hij het niet deed, zag hij ze. Hij kon zien hoe ze hem achtervolgden. Op school tekende hij ze wel eens. Wanneer meesters en juffen vroegen om iets te tekenen, tekende hij ze. Dit was een van de keren waarbij de alarmbellen gingen rinkelen bij ouders en leraren. Zijn eigen ouders zeiden echter dat hij gewoon heel veel fantasie had, of dat hij een nachtje laat tv had gekeken met zijn vader. Want er kon toch niets mis zijn met hun zoontje?
Het was al vrij alarmerend dat Asher geen vrienden kon maken en eigenlijk nooit goed uit zijn woorden kon komen. Of dit nu op papier of in de klas was, de meeste klasgenoten begrepen hem niet. Soms begon hij uit het niets over iets wat allang gepasseerd was in een gesprek, of leek hij ineens niets te horen en staarde hij angstig uit het raam. Op een dag was het zelfs zo erg dat hij was weggerend uit het lokaal en pas ophield toen hij bijna onder een auto kwam te liggen en een lerares hem van de straat trok. Vanaf toen eisten de docenten praktisch dat zijn ouders hem lieten testen bij een psycholoog. Natuurlijk dachten zijn ouders nog steeds dat hij gewoon heel fantasierijk en impulsief was, maar zijn schoolprestaties gingen er flink op achteruit, hij had geen vrienden en hij was zelfs te bang om te slapen. Misschien was het toch wel een goed idee om enkele gesprekken in te plannen.
De psycholoog verwees hem vervolgens weer door naar iemand anders en diegene schreef hem weer medicatie toe. Meestal vergat hij het gewoon en bleef het zo erg als het was, maar soms hielp het ook en leek hij gewoon naar school te kunnen. Toen het overdag echter goed leek te gaan, kwamen er nachtelijke problemen. ’s Nachts kon hij nauwelijks slapen, hij was altijd laat wakker, soms ging hij hele dagen zonder slaap. Ook daar kreeg hij weer pillen voor.
Weer leek het goed te gaan, tot hij op een nacht plotseling schreeuwend wakker werd en wild om zich heen begon te slaan toen zijn vader hem gerust wilde stellen. Een moment later lag hij weer rustig te slapen, zonder dat zijn ouders een idee hadden van wat er zojuist was gebeurd. Enkele tijd later wisten ze wat het was. Het was nog maar een keer gebeurd, dus het was niet zo heel erg. Het gebeurde echter steeds vaker. Soms schreeuwend, soms geruisloos. Soms viel hij zijn kussens aan, soms zijn vader, soms viel hij van de trap, soms sprong hij uit het raam. Op gegeven moment konden zijn ouders er niet meer tegen, zijn hele familie werd gek van hem. Alle aandacht ging naar hem, dus zijn broertjes en zusjes hadden een hekel hieraan. Zijn ouders konden geen nacht meer goed slapen en draaiden ook nog net niet door. En hem aan zijn bed vastbinden hielp ook niet veel langer meer. Hoe ouder hij werd, hoe sterker. Soms trok hij zichzelf in zijn slaap los om op zijn deur te slaan, smekend voor iemand om hem eruit te laten, of brak hij het raam en liet hij zich in de bosjes vallen.
Op zijn veertiende emigreerde de familie van Nashville, Tennessee naar Dover. Zijn ouders hadden altijd al de droom gehad om in Engeland te wonen. Hoewel hij geen vrienden had in Nashville, werden de symptomen nog erger in dit nieuwe land. Zijn bekende omgeving was compleet verdwenen, hij had geen kennissen, geen consistentie meer. De mensen in zijn omgeving in Tennessee waren al bekend met zijn problemen, een deel van de mensen was met hem opgegroeid. In Dover kende hij echter niemand, en niemand was erg accepterend als het op zijn mentale staat kwam.
Uiteindelijk hebben zijn ouders hem in het Lawrence gezet, ze wisten niet meer wat ze met hem moesten doen, dus dit was hun enige optie. Inmiddels zit hij al 8 jaren in het instituut en wordt hij af en toe bezocht door zijn familie, die hem iets meer lijken te kunnen tolereren nu hij ze niet meer wakker schreeuwt. Hij denkt zelf echter dat ze hem langzamerhand vergeten, aangezien hun bezoeken steeds minder frequent worden.
Familie:
Asher heeft zijn hele familie nog, ook al hebben ze een tijd lang een hekel aan hem gehad aangezien zijn problemen een beetje het leven van zijn familie overnamen. Hij heeft natuurlijk een stel ouders, die eindelijk niet meer ontkennen dat er iets mis is met hun zoon. Maar ook een oudere broer en een jonger broertje en zusje. De oudere broer viel hem meestal lastig, noemde hem gestoord voor de rest van de wereld het ook maar doorhad. De rest viel later in met de woorden van de oudste, toen hij voor auto's en uit ramen sprong. Natuurlijk was het helemaal per ongeluk, maar het werd niet genegeerd. Hij heeft tegenwoordig een betere band met ze, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ze hem maar een paar keer per jaar hoeven te zien en geen huis meer met hem hoeven te delen.
Relaties:
Asher heeft eigenlijk behoorlijk weinig relaties, eigenlijk heeft hij er geen. Hij is niet bepaald sociaal, daarbij vinden anderen hem meestal een beetje eng of raar of minderwaardig of wat ze ook maar vinden. Hij zit meestal in zijn eigen wereldje, dus zelf zoekt hij eigenlijk ook geen contact met anderen. Meestal is hij te druk bezig met zichzelf en de dingen die hij ziet en hoort om zich nog bezig te houden met anderen. Het is al een wonder als hij een gesprek begint of voortzet, dus een relatie zit er niet echt in.