Royal Mess
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Royal Mess


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Flynn & Keira: Let me be your taste test

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Keira

Keira

Als Keira naar haar stamboom keek, was daar weinig mis mee. In theorie was ze een fier deel van de lage adel, wat erop neerkwam dat ze adel genoeg was voor elk feestje waarvoor ook maar een blauwe schijn in je bloed nodig was. Als je naar de rest keek, kon je vraagtekens zetten bij zowat alles, maar ach, wie deed dat toch? Ze was jong, ze was mooi, ze was bevriend met Merilyn Whitley – wie ging haar in vredesnaam vertellen dat ze een danszaal niet mocht betreden? Niemand. Absoluut, absoluut niemand. En ach, als het wel gebeurde, kon ze altijd met haar adellijke connecties gaan dreigen.
Niemand ontzegde haar een nacht om elk paar ogen in de zaal naar zich toe te trekken. Misschien dat ze bereid was met Merilyn te delen of met iemand die ze soort van mocht, maar verder? Ha. Ha. Nee. Ze was haar hele godganse leven bezig met zichzelf onzichtbaar genoeg te maken om de wereld te ontdoen van weer een persoon; ze verdiende het om de paar keer dat ze naar aandacht snakte feller te stralen dan de zon.
Dus vandaag was het weer zover. Ze had zich gehuld in een jurk die lichtelijk avant-gardistisch was,maar precies op díé manier dat ze niet meteen tot ofwel een gestoord wijf dat toevallig uit het zothuis was ontsnapt en hier was beland ofwel de meest exclusieve hoer uit het bordeel werd gebombardeerd. Ze gunde een oude man met dwalende ogen een zuinige glimlach (als ze het zich goed kon herinneren, was hij binnenkort toch alweer dood) en vroeg zich vervolgens af of ze wel het juiste feestje had uitgekozen. Zelfs de muziek was niet opzwepend genoeg. Godallemachtig.

Flynn

Flynn

Flynn had zo’n avond waarop hij niets anders wilde dan zijn gedachten afzetten van de dingen die hij nog moest doen en de dingen die hem dwars zaten. Hij was naar het feest gegaan omdat hij als ambassadeur zijn gezicht even moest laten zien, maar voornamelijk om die afleiding te zoeken. Een feestje was daar een goed middel voor, maar een beter middel waren de mensen die er naar toe kwamen.
Hij had Keira snel gevonden. Het was niet moeilijk om haar donkere haar tussen de menigte op te merken. Misschien was het slecht dat hij meteen aan Keira dacht zonder ook maar iemand anders te groeten. Het voelde een beetje alsof hij misbruik maakte van zijn positie. Maar hij had een groot talent voor het afschuiven van gedachten die hem hinderden.
Hij ging niet meteen op haar af, begroette hier en daar nog wat mensen, glimlachte naar vrouwen die blikken in zijn richting wierpen en sloeg een glas champagne achterover. Toen hij vond dat de act lang genoeg had geduurd, begaf hij zich naar de plaats waar Keira zich op dat moment bevond en tikte hij haar op haar schouder. ‘Good evening, milady. Are you enjoying the party?’ Waarschijnlijk zou ze aan zijn intonatie wel weten wat hij in werkelijkheid bedoelde. “Keira, dit feest is saai. Laten we hier weggaan,” of iets in die trant.

Keira

Keira

Keira was zichzelf zo verschrikkelijk aan het amuseren dat ze Flynn absoluut niet door had gehad (ha-ha) en dat ze absoluut niet had staan wachten totdat hij naar haar toe was gekomen. Kon die jongen echt niet wat sneller? Hij mocht op andere momenten best traag zijn; soms had ze dat zelfs liever, maar nu? Eh, nee. Flynn was heel slecht in timen, vond ze. En dat was dan een ambassadeur! Godallemachtig, ze wilde nu met zowat iedereen wedden dat, als zij een ambassadrice was, er nooit oorlog zou zijn en dat meneertje Alex allang de hele wereld onder zijn duim had.
Bescheidenheid was, overigens, geen vereiste voor het adeldom.
Maar goed, hier was Flynn dus. Ze draaide zich naar hem, glimlachte hem toe en zei: ‘I sure am, milord. I do however believe we could have a slightly better party.’
Omdat Keira Keira was en Keira een erg subtiel persoon was (ja toch? Ja, ze vond van wel eigenlijk) nam ze Flynns hand en trok ze hem mee uit de balzaal. ‘So, how well do you know this mansion?’ she whispered. Subtiel, weet je nog? ‘I don’t know this place at all, but I do think I want to get to know it better, starting with…’ Ze opende een deur die, heel toevallig, naar een slaapkamer leidde.
Misschien kende ze dit herenhuis best goed. Kon te maken hebben met verschillende dingen. Eén van de mogelijkheden was dat ze hier heel misschien ooit een “missie” had gehad. Een ander was dat ze een fantastisch navigatietalent had. Nog een ander was dat het haar toevallig eens meezat.
Nee, grapje, het zat haar altijd mee. Ze was een ontzettend zondagskind, weet je wel, daarom was ze ook stiekem een moordenares bij een hautaine bende zonder zeden en was ze niet getrouwd met Flynn. Ze moest onthouden hem eens te vertellen hoe mooi Keira Whitley wel niet klonk eigenlijk. Dit duurde te lang. ‘…here,’ maakte ze haar zin af.
Hij stond trouwens niet dicht genoeg. Wie gaf iets om persoonlijke ruimte als dat niet strikt noodzakelijk was? Het hele concept was pure onzin en zo, dus trok ze hem dichterbij. ‘You don’t need that for some adventure, I assume,’ zei ze, een blik werpend op zijn jasje (niet dat ze het niet mooi vond, daar niet van, want dat was het wel en het zag er bovendien nogal duur uit en ze was groot fan van dure kledij, maar op dit moment even niet. Ze excuseerde zich later wel bij het kledingstuk) en deed het hem half uit. Oh, een kusje, mocht dat ook nog? Fijn.

Flynn

Flynn

Flynn was aangenaam verrast toen Keira zijn signalen leek op te vangen en hem de zaal uit begeleidde. De eerste beste kamer die ze opende was een slaapkamer, wat bevestigde dat ze hetzelde idee had als hij. Erg fijn. Een geschikte plaats voor wat avontuur, inderdaad, al nam Flynn al snel genoegen met een bezemkast in dit soort situaties. Maar het enorme, aangenaam grote bed dat in het midden van de kamer stond, daar kon hij niet over klagen.
Hij hoefte niet eens geduldig te wachten, want voor hij het wist trok Keira hem al dichter naar hem toe en was zijn jas van zijn bovenlichaam verdwenen. Allemaal prima. Hij had dat ding inderdaad niet nodig. Keira had fantastische ideeën, soms.
Een simpel kusje voldeed niet aan zijn verwachtingen. Hij trok haar nog wat dichterbij en zijn lippen vonden die van haar, terwijl hij zijn handen over de stof van haar jurk liet glijden. Keira’s mening over zijn jas was eigenlijk dezelfde die hij had over haar kledij, dus kon hij maar net zo goed meteen beginnen met dit deel.
De gewaden die vrouwen droegen waren stuk voor stuk ingewikkeld en verschillend, maar na enig oefenen kreeg hij het in de meeste gevallen voor elkaar en ook deze keer had Flynn aardig snel de sluiting van Keira’s jurk gevonden. De eerste laag belandde op de grond – waarom moesten vrouwen zoveel lagen over elkaar dragen? Had dat een reden of was dat gewoon om het voor mannen extra moeilijk te maken?

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum